Activity #2

"Ang Pagpasok ng Gitnang Panahon at ang Holy Roman Empire"

Ang Pananakop ng mga Tribung Teutonic

Ang mga taong sumalakay at nagwasak sa Roma ay kabilang sa mga taong nagsasalita ng wikang Teutonic. Ang mga taong ito ay naninirahan sa malawak na rehiyong mula sa Rhine hanggang Vistula sa gawing hilaga ng Danube na noon ay tinawag ng mga Roman na Alemanya.

Malaki ang pagpapahalaga ng mga Alemansa kalayaan. Iginalang nila ang mga dayuhan at pinaniwalaan ang kanilang salita at pangako at binigyang halaga ang kanilang karangalan. Ang mga pinuno ay naghari sa pamamagitan ng pakikisuyo sa halip na gumamit ng kapangyarihan. Itinakwil nila ang katiwalian at nanindigang hindi sila mahuhuli sa mga katiwalian. Mahilig ang mga Teuton kumain, uminom ng alak, at magsugal. Sa sugal lamang ay maaaring mawaldas ang kanilang kayamanan at kapa nangyari ito, maging ng kanilang kalayaan ay itataya saa sugal. Kapag muling natalo ay handa silang magpaalipin.

Ang bawat tribu ay may pinnunong pinipili ng mga malalayang tao na inakalang mabubunyi dahil kabilang sa ranggo ng maharlika. Ang hari ay pinapatalsik kapag umabuso sa tungkulin. Ilan sa mga kilalang tribu ay ang mga Visigoth o Kanlurang Goth o Silangang Goth, Vandal, Burgundian, Lombard, Frank, Angle, at Saxon.

Dahilan ng Pananalakay

May ilang dahilan sa pagsasalakay ng Teuton sa teritoryo ng Roma. Ipinagpapalagay na ilan sa mga may hilig sa digmaan at adventure. Ang pinakadahilan ay ang pagkuha ng kanilang lupa. Sa paglaki ng populasyon nila sumikip ang lupang pagsasaka at kaya nagkailangan sila ng lupa, at ang pinaka "available" na lupa ay nasa Roma.

Ang Banal na Imperyong Roman

Ang banal na Imperyong Roman ay isang entiting politikal na binuo ng mga lupain sa kanluran at Gitnang Europa na itinatag ni Charlemagne. Ang lakas ng imperyo ay nakasasalay sa kanyang lakas militar at husay diplomatiko ng mga namumunong mga emperador.

Narating ng imperyo ang kanyang kasikatan noong ika-12 siglo. Nang umalis noong 1806 ang huling emperador ng Banal na Imperyong Roman, ang panunungkulan ay tumugon sa salitang winika ni Voltaire na, The Holy Roman Empire was neither Holy, nor Roman, nor an Empire.

Kasaysayan ng Holy Roman Empire

Ang banal na Imperyong Roman ay isang pagsisikap na muling buhayin ang Imperyong Roman sa kanluran na humina ika-5 at ika-6 na siglo. Sa simula ng ika-8 na siglo, dalawang pangyayari ay nagbigay sigla sa muling pagbuhay ng Imperyong Roman sa kanluran.

• Una, nawala ang malaking teritoryo ng Imperyong Byzantine dahil nakuha ito ng Muslim.
• Habang bumagsak at pahina nang pahina ang Imperyong Byzantine, nagkaroon ng pagkakataon ang Papa na tanggihan ang pakikialam ng mga emperador ng Byzantine sa simbahan sa kanluran.
• Lalo pang umigting ang tensiyon sa pagitan ng mga emperador ng Byzantine at ni  Gregory II at Gregory III nang itaas ng mga emperador ang mga buwis sa simbahan at nang ipagbawal ang paggamit ng mga icon sa simbahan.

• Mula 726 hanggang 759 CE, ipinagbawal ng mga emperador ng Byzantine ang mga rebulto at larawan sa simbahan.

Pangalawa na ng pumasok ang mga Lombard sa Roma, humingi ng tulong ang Papa sa mga Frank. Ang mga Frank ay isang tribung may kontrol sa malaking bahagi ng teritoryo na ngayon ay tinawag na France. Si Pepin, the Short, ang unang hari ng mga Frank, ang lumaban sa mga Lombard. Nnag umupo sa trono ang kanyang anak na si Charlemagne, kanyang itinatag ang papal sovereignty sa mga lupain ngayon ay tinatawag na Italy. Tinangka ni Charlemagne na muling buhayin ang Imperyong Roman sa kanluran kung saan siya ang unang magiging pinuno.

Pinalawak ni Charlemagne ng kaharian ng mga Frank hanggang sa masakop ang halos kabuuan ng kanlurang Europa sa kanyang panunungkulan ay nadama niyang kaunti lamang ang kaalaman ng kanyang mga tauhan kaya't binigyan niya ito ng mga edukasyon.

• Nagtayo siya sa imperyo ng katedral para sa pagsasanay ng mga bata na maglilingkod sa simbahan.
• Nagtayo rin siya ng mga paaralan sa palasyo para sa kanyang sariling pamilya, at ibang tanyag na tao.
• Nangumbida siya ng mga iskolar sa ibang lugar para magturo sa itinayo niyang "Palasyong Paaralan".
• Ang malaking bahagi ng kanyang pamumuno ay naukol sa pakikipaglaban.
• Sinakop niya ang mga Saxon sa Silangang Rhine at pinilit niya ang mga tao rito na tanggapin ang Kristiyanismo.
• Itinaboy niya ang mga Muslim palabas sa France at sinako niya ang maliit na teritoryo sa timog ng Pyrenees na nakilala sa mahabang panahon sa tawag na Sepanis March.
• Nagtungo rin siya sa Italy at kanyang tinalo ang mga Lombard at idinagdag nito ang lupain sa kayang dominion.

Naging tanyag na kabanata ng kanyang buhay ang pangyayari noong Pasko ng taong 800 nang igawad sa kanya ang titulong Emperador ni Papa Leo III. Laging naihahambing ang kanyang pamamahala sa pamamahala ng magagaling na emperador ng Imperyong Roman at dahil dito naisip ni Papa Leo III na karapat-dapat siyang maging guardian ng Roma at ng kapapahan sa halip na mapasakamay na ito ng Imperyong Byzantine.

Pinutol ng mga Papa ang kanilang ugnayan sa Constantinople at bumuo ng bagong imperyo sa kanluran na si Charlemagne ang siyang unang emperador.Ang koronasyon ni Charlemagne ay nagpatibay sa kanyang posisyon bilang emperador ng imperyo. Pinamunuan niya ang kabuuang Italy at itoo ang nagbigay-daan sa pagkilala ng banal na Imperyong Roman.

Bgama't ipinagpatuloy ni Charlemagne ang tradisyon ng dating Imperyong Roman, ipinakilala ng dating Imperyong Roman ang mga sumusunod:

• Ipinamigay niya ang malawak na lupain sa lider ng militar.
• Ipinagkaloob niya sa mga maliit na hari ang kapangyarihang administratibo, militar at hudikatura sa kanilang sariling teritoryo.
• Nagtalaga siya ng mga missi dominici o mga inspector na mangangasiwa bilang kinakatawan.